قدس آنلاین- یکی از بنیان‌های رفتاری اسلام، مبحث بسیار مهم شعائر است. در بررسی و تطبیق متون و آموزه‌های دینی و علوم روز، به تطبیق کارکردهای شعائر دینی و تأثیر آن در رفتار و اخلاق عمومی به مثابه یک رسانه،
بر می‌خوریم. مناسبت‌ها در دین اسلام یک رسانه پایدار و مردمی برای آموزش رفتار درست و گسترش اخلاق است و این برنامه در هر بهانه‌ای که بتواند موجب نیل به هدف مذکور شود، قابل تکرار است.
یکی از بهترین مصادیق بهره برداری رسانه‌ای از اتفاقات عمومی، نامگذاری هفته وحدت توسط امام راحل در صدر انقلاب اسلامی بود که توانست تا حد بسیار زیادی موجب خنثی شدن فتنه انگیزی قدیمی استعمار در قالب‌های تفرقه انگیز شود. انقلاب اسلامی در پی هفته وحدت توانست هم آوایی
بین المللی اسلام را در مقابل توطئه صهیونیستی فراموشاندن آرمان فلسطین رقم بزند و در این زمینه جلوه‌های شورانگیزی از آگاهی مسلمانان در برابر توطئه استکبار را به وجود آورد. صلابت حکمت امام به حدی بود که قدرت پول بازیچه استعمار در منطقه؛ یعنی رژیم آل سعود نیز حتی به قیمت دلارهای نفتی و سوء استفاده از امکانات میزبانی میهمانان
بیت الله الحرام، نتوانست نگاه دشمنانه مورد دلخواه غرب را در سه دهه پس از انقلاب اسلامی، بین مسلمین ایجاد کند و به همین دلیل جریانات رسانه‌ای تحت عنوان برائتی‌ها در سال‌های اخیر با هدایت شبکه‌های انگلیسی سعی کرده با عناوینی که در ظاهر مستظهر به برخی شعائر دینی است، دین را در مقابل دین قرار داده و تا حد ممکن خوراک لازم تبلیغی را در اختیار جریان‌های تکفیری قرار دهد. بر خلاف ادعای این گروه و شبکه‌های ضاله خارج از فرهنگ اهل بیت، بررسی دقیق حدیث و تاریخ نشان می‌دهد، روز نهم ربیع، سالروز هلاکت عمر سعد توسط مختارثقفی است.
بیشتر مورخان شیعه و سنی درباره مرگ برخی خلفا ۲۶ تا۲۹ ذی‌الحجه اشاره می‌کنند و این نشان می‌دهد که برای مبارزه با جریان وحدت، شبکه‌های مزبور حتی به جعل تاریخ نیز دست زده‌اند و ادعاهای آن‌ها حتی به یک تاریخ قابل قبول نیز مستظهر نیست.
جریان رسانه‌ای، برای بدل سازی هفته وحدت تحت عنوان برائت، یک بازی کثیف برای تحریف معنوی شعائر اسلامی و خلع سلاح تشیع در عرصه رسانه‌ای عصر ارتباطات در مقابل دشمنان اسلام است.
برای تشیع اصیل برائت، بیزاری جستن از راه کسانی است که روبه روی حق، قد علم کردند و تکرار اینکه نباید گذاشت تاریخ تکرار شود.
این حکمت مربوط به خود قرآن است. بر خلاف کتب آسمانی دیگر، ادبیات قرآن متمرکز بر جزئیات نیست.
تاریخ و تعداد اهمیتی ندارد (بخوانید آیات اول سوره کهف) بلکه حقیقت مفهوم مورد نظر است. حقیقت مفهوم برائت از نظر حضرت زهرا(علیها سلام) مبارزه با جریانی بود که گروهی از مسلمین وحدت اسلامی غدیر خم را زیر پا گذاشتند. ایشان در خطبه فدکیه فرمودند: خداوند امامت ما را برای جلوگیری از تفرقه قرار داده است. سکوت امام علی(ع) نیز برای مبارزه با همین تفرقه بود. صلح امام حسن(ع) برای جلوگیری از این چندگانگی مردم بود و عاشورا برای این رویداد که دل‌های چندپاره مردم به سمت مبارزه متحد گردد و طاغوت نتواند جامعه را با زر و زور از هم جدا نماید...رسانه‌ها می‌بینند عده‌ای بی عمل که در مقابل دشمنان خدا مهر سکوت بر لب دارند و هیچ مسئولیتی در مقابل آلام جامعه بر عهده نگرفته‌اند، با مضحکه و رفتارهای دون شأن آدمی، برای تفرقه می‌کوشند؛ در حالی که انقلاب نشان داده، برائت یعنی مبارزه. مبارزه مانند امام‌خمینی(ره) در مقابل آنچه به واقع دشمن استقرار دین و اقامه قسط است و الا اگر با اجرای یک آیین بی‌محتوا، برائت را به زنانه‌پوشی مردان و دلقک‌بازی یک عده فرو بکاهیم، کاریکاتوری از آن کشیده‌ایم که جز تأثر برای تاریخ چیزی ندارد. دقت در تاریخ بسیار راهگشاست. اهل برائت را می‌توان در میدان مبارزه با ظلم دید نه در بند تشریفات و اختلاف‌افکنی. اندکی عقل کافی‌است که بفهمی امروز قاسم سلیمانی که دست در دست سنی و شیعه برای خانه پدری تشیع می‌جنگد، اهل ‌برائت است یا آنکه در پستو به کینه شخصی از جمهوری‌اسلامی مطربی می‌کند و بر دشمنان شیعه می‌افزاید.
جریان رسانه‌ای که در هفته وحدت، بر طبل تفرقه با حسادت و کینه می‌کوبد، از برائت واقعی که همان معنای اشداء علی الکفار است، چیز نفهمیده و نمی‌داند مسئول خون‌هایی است که به خاطر این راهبرد از شیعه در جبهه‌های تکفیری ریخته شده و می‌ریزد.